Loesje geeft met plantaardige materialen vorm aan verwondering. Als meesterbinder vertelt ze verhalen met zaden, aren, bladeren, wortels. Om te aarden in ruimte en tijd.

Loesje verleidt haar toeschouwers tot stilte en stilstaan. De bevreemding die haar werk oproept, opent de ogen voor een weelde die zo voor het grijpen ligt, dat we er nietsvermoedend aan voorbijlopen.

Met haar ambacht verbindt ze de rijke en gedienstige natuur van bloemen en planten met vrouwelijke zorgzaamheid. Het spanningsveld tussen het grootse gebaar en de kleine, verstilde handeling.

De betoverende schoonheid van imperfectie.